Ένα σπουδαίο άρθρο με σωστή τοποθέτηση από τον “tyxikos.gr”, που βρίσκει τον “sporeas.gr” σύμφωνο με τις απόψεις του συγγραφέα, όπου και το αναδημοσιεύουμε.

************

Για σένα Διαμαρτυρόμενε αδελφέ.

 

Είναι αυτό υμνωδία; (1)

Το παρακάτω κείμενο είναι απόσπασμα από άρθρο του κ. St. Rees με τίτλο “What Shall We Sing?” στο γνωστό ευαγγελικό περιοδικό «The Banner of Truth». Το αναδημοσιεύουμε με αφορμή δυο πρόσφατες ομιλίες που παρακολουθήσαμε σχετικές με τη σύγχρονη “λατρεία”, όπου πολλά ωραία και σημαντικά ειπώθηκαν, όμως χωρίς διάθεση αλλαγής των ανούσιων και ανορθόδοξων που συμβαίνουν εσχάτως στις εκκλησίες των Διαμαρτυρομένων.

Όταν ακούμε έναν ιεροκήρυκα, περιμένουμε να διδαχθούμε. Αν ένας ιεροκήρυκας έρθει και ανεβεί στον άμβωνα λέγοντας επανειλημμένως επί τριάντα λεπτά: «Δοξάστε τον Κύριο, Αλληλούια, Σ’ αγαπώ Κύριε», ίσως θαυμάσουμε την αφοσίωσή του. Αλλά δεν θα θεωρήσουμε ότι διδαχθήκαμε και λάβαμε προτροπή. Όταν ψάλουμε, είναι καθήκον μας να διδάξουμε ο ένας τον άλλο όπως όταν κηρύττουμε.

Δεν εννοώ μ’ αυτό, ότι πάντα απευθύνουμε ο ένας στον άλλο τον ύμνο μας. Υπάρχουν περιπτώσεις που το κάνουμε όταν π.χ. λέμε «Ελάτε όσοι αγαπάτε τον Κύριο». Αλλά εδώ είναι σαφές ότι ο ύμνος μας απευθύνεται στον ίδιο τον Θεό, μερικές φορές στον Πατέρα, άλλες φορές στον Κύριο Ιησού. Αλλά το σημείο μου είναι πως όταν ψάλουμε και χρησιμοποιούμε μουσική στον Κύριο Ιησού, δίνουμε ευχαριστίες στον Πατέρα, επίσης γνωρίζουμε ότι διδάσκουμε και προτρέπουμε ο ένας τον άλλο.

Επιτρέψτε μου να συγκεκριμενοποιήσω το θέμα μου αναφέροντας έναν ύμνο:

Ήρθαμε Χριστέ μας, να υμνήσουμε

κι όλο μας το είναι να Σου προσφέρουμε^

 η αγάπη μας, μέσα απ’ την καρδιά Σου φωνάζει δυνατά,

«Ω Πατέρα!» Θέλουμε Θεέ μας, / να δώσουμε σ’ Εσέ /

μια καρδιά που να λέει «Σε αγαπώ!».

Τώρα επιτρέψτε μου να ρωτήσω, «Τι διδάσκει αυτός ο ύμνος; Τι λέει πραγματικά;

Απάντηση: Τίποτα! Βασικά, ο στιχουργός απλά λέει με πολλαπλούς τρόπους: «Θέλω να Σε δοξάσω». Αλλά στην πραγματικότητα δεν το κάνει! Δεν μας λέει τίποτα για τον Θεό, για το χαρακτήρα Του, τους σκοπούς Του, τα έργα Του, τους τρόπους Του. Δοξάζω δεν σημαίνει να λέω επανειλημμένως «Σε δοξάζω». Σημαίνει ότι επαινώ τα πράγματα εκείνα που λένε και κάνουν και είναι. Μπορείτε να ψάλλετε αυτό τον ύμνο δεκάδες φορές, και μπορείτε να αισθανθείτε ευχάριστα μέσα σας, αλλά δεν είναι αλήθεια ότι σας συγκινεί – επειδή δεν υπάρχει καμία αλήθεια που να διδάσκεται πραγματικά σ’ αυτό τον ύμνο. Και αυτό δεν είναι λατρεία της Καινής Διαθήκης. Ο ύμνος δεν πρέπει να χρησιμοποιείται απλά για να δημιουργήσει μέσα μας ευχάριστα συναισθήματα – πρέπει να διδάσκει την εκκλησία.

Πρέπει να προσθέσω ότι αυτός ο ύμνος με κανένα τρόπο δεν είναι το χειρότερο παράδειγμα που θα μπορούσαμε να επιλέξουμε από τους σύγχρονους ύμνους λατρείας. Στην πραγματικότητα σχετικά έχει μάλλον καλά λόγια! Είναι γραμμένος από τον Graham Kendrick. Και ο μόνος λόγος που τον έχω επιλέξει για παράδειγμα είναι επειδή τον έχουν περιλάβει ήδη σε ένα καινούργιο υμνολόγιο… Και ρωτώ, «Γιατί επιλέχθηκε ένας τέτοιος ύμνος;» Για τη διδακτική αξία του περιεχομένου του; Μάλλον όχι. (…) [*]

************

Η υμνωδία είναι έργο –και υπό την έννοια αυτή μέρος της λατρείας μας– που απευθύνεται πρώτιστα προς τον Θεό, για να ομολογήσει και να δοξολογήσει το χαρακτήρα Του και τα έργα Του. Επίσης μπορεί να απευθύνεται είτε προς τους πιστούς ανθρώπους, με σκοπό να διδάξει, να παρηγορήσει, να ενθαρρύνει και να διακηρύξει τα μεγαλεία Του, είτε προς τους άπιστους, για να εξαγγείλει τη μεγάλη σωτηρία που επιτέλεσε ο Χριστός και να τους καλέσει να αναλογιστούν τους δρόμους τους και να επιστρέψουν στον Θεό μακριά από τον Οποίο ζουν.

Η αρχαία προφήτις και κριτής του Ισραήλ Δεβόρρα έψαλλε: «Ακούσατε, βασιλείς· δότε ακρόασιν, σατράπαι· εγώ, εις τον Κύριον εγώ θέλω ψάλλει^ εις Κύριον τον Θεόν του Ισραήλ θέλω ψαλμωδεί» (Κριτ. 5/ε/3), και αμέσως αρχίζει να αναφέρει πλήθος των μέχρι τότε επεμβάσεων του Θεού.

Στο Β~ Σαμ. 22/κβ διαβάσουμε μια ωδή του Δαβίδ προς τον Θεό, που επίσης υπάρχει και με τη μορφή του Ψαλμού 18/ιη, όπου, ύστερα από έναν κατάλογο θαυμαστών έργων για τα οποία ο Ψαλμωδός ένιωθε υποχρεωμένος να εκφράσει την αγάπη και αφοσίωσή του, καταλήγει: «Διά τούτο θέλω σε υμνεί, Κύριε, μεταξύ των εθνών και εις το όνομά σου θέλω ψάλλει». Σύμφωνα και με το παραπάνω κείμενο, δεν έχει νόημα να λες “υμνώ” και “δοξάζω” αν δεν λες τους λόγους που σε ωθούν να το πράξεις.

Άλλο ωραίο παράδειγμα υμνολογίας/δοξολογίας βρίσκουμε στην ωδή του Εζεκία όταν θεραπεύτηκε από την αρρώστια του, που αντιγράφουμε από τη ΝΔΜ: «Εσύ λύτρωσες τη ζωή μου από το λάκκο της καταστροφής, γιατί έριξες πίσω σου όλες τις αμαρτίες μου. (…) Οι ζωντανοί, μονάχα αυτοί θα σε υμνούν, όπως σήμερα εγώ^ κι όπως οι πατεράδες που θα λένε στα παιδιά τους για τη δική σου την πιστότητα. Κύριε, μ’ έσωσες!» (Ησ. 38/λη/17-20).

Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια η υμνωδία στις εκκλησίες των Διαμαρτυρομένων (και στη χώρα μας) έχει καταντήσει μια συνήθως ανούσια διαδικασία, που στοχεύει στη δημιουργία “κλίματος” και “ευθυμίας” που μάλλον σε κέντρα διασκέδασης ταιριάζει.

Θέλοντας να ελευθερωθούν από την μονοτονία των ψαλτών στις παραδοσιακές εκκλησίες, οι Διαμαρτυρόμενοι εισήγαγαν την ομαδική ψαλμωδία των πιστών. Σήμερα όμως παρατηρούμε χειρότερο εκφυλισμό, καθώς η υμνωδία έχει παραδοθεί σε δήθεν “ομάδες λατρείας” που μάλλον cheerleaders θα έπρεπε να ονομάζονται, αφού επιτελούν το ίδιο μ’ εκείνους έργο, όταν “διασκεδάζουν” τα πλήθη στα γήπεδα του ποδοσφαίρου ή του μπέιζμπολ της Αμερικής.

[*] “What Shall We Sing?” By Stephen Rees, “The Banner of Truth” (15/12/99)

συνέχεια παρακάτω…
 
************
 

Για σένα Διαμαρτυρόμενε αδελφέ.

 

Είναι αυτό υμνωδία; (2)

Το άρθρο που δημοσιεύσαμε στο προηγούμενο τεύχος σχετικά με τη σύγχρονη “λατρεία” των Διαμαρτυρομένων, προκάλεσε αρκετή συζήτηση –θετική και αρνητική– και επίσης την αίτηση διαγραφής μερικών (ευτυχώς ελάχιστων) από τους παραλήπτες του περιοδικού. Αυτό φανερώνει πως υπάρχει ακόμη περιθώριο για χρήσιμο αντίλογο απέναντι στις αυθαιρεσίες ορισμένων ατόμων που με τον τρόπο τους διαμορφώνουν και επιβάλλουν ανορθόδοξες καταστάσεις στις δήθεν ονομαζόμενες “λατρείες”.

************

Στη δημοσιογραφική έρευνα που κάνουμε παρακολουθώντας και ερμηνεύοντας όσα συμβαίνουν στο χώρο της “λατρείας” των Διαμαρτυρομένων στην εποχή μας, μεταφέρουμε εδώ κάποια δεδομένα που αντλήσαμε από “εκκλησίες πρότυπα” τις οποίες, δυστυχώς, μιμούνται όλο και περισσότερο και οι Διαμαρτυρόμενοι της χώρας μας, νομίζοντας πως έτσι θα “πλουτίσουν την πνευματική τους ζωή”.

Να πώς περιγράφεται η “φιλοσοφία” μιας σύγχρονης “εκκλησίας” του εξωτερικού, που σε λίγο θα έχει το πιστό αντίγραφό της στη χώρα μας, αν δεν το έχει ήδη.

Πιστεύουμε ότι η εκκλησία θα έπρεπε να είναι η πιο συναρπαστική, ενθαρρυντική και ουσιαστική εμπειρία της εβδομάδας.

Γι’ αυτό βρισκόμαστε σε ένα αμφιθέατρο 1200 καθισμάτων υψηλής τεχνολογίας, με θεατρικό φωτισμό, ήχο και video.

Γι’ αυτό έχουμε μουσική αιχμής μαζί με δημιουργικά και συναφή μηνύματα που μιλούν για τις προκλήσεις της καθημερινής ζωής.

Γι’ αυτό το λόγο σχεδιάσαμε και κατασκευάσαμε ένα παιδικό θέατρο και χωριό με ένα πραγματικό πυροσβεστικό όχημα στον τοίχο, και πολλά περισσότερα!

Δημιουργούμε εμπειρίες υψηλής τεχνολογίας και πολυμέσων για ενήλικες και παιδιά, που έλκουν την προσοχή και δίνουν μια νέα και φρέσκια ματιά του τι σημαίνει να έχεις μια πραγματική σχέση με τον ζωντανό Θεό.

Οι φωτογραφίες που παρουσιάζουμε εδώ είναι από κάποια φιλμάκια που συνοδεύουν την ιστοσελίδα της εν λόγω εκκλησίας –δεν σημειώνουμε το όνομά της απλά και μόνο επειδή δεν είναι μοναδική αλλά μάλλον χρησιμοποιείται εδώ ως ένα “δείγμα” της αρρώστιας– και όσοι έχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο μπορούν να δουν και ενδεικτικά φιλμάκια από ζωντανές “λειτουργίες-λατρείες” της εν λόγω “εκκλησίας”.

Μα σε τι βλάπτουν όλα αυτά; θα ρωτούσε κάποιος. Δεν είναι ωραία να περνάμε όμορφα στην εκκλησία, που επιτέλους είναι “το σπίτι του Θεού” και το δικό μας;

Είναι τούτη μια αντίληψη εντελώς διαφορετική από εκείνη των χριστιανών των άλλων εποχών, που επιδίωκαν να δημιουργήσουν κατάνυξη, ευλάβεια και μετάνοια στα άτομα που έμπαιναν στην εκκλησία. Σήμερα όμως εκείνο που κυριαρχεί είναι η διασκέδαση, η απόλαυση, το ψυχολογικό “ανέβασμα” ή “φτιάξιμο”, λέξεις εντελώς ξένες με τη χριστιανική πραγματικότητα και το στόχο του ευαγγελίου, που είναι η συμμόρφωση μας όχι με το πνεύμα του κόσμου αλλά με τη νοοτροπία του Θεού και τον χαρακτήρα του Χριστού και την ανύψωσή μας σε άλλες σφαίρες, προς «τα άνω, μη τα επί της γης» (Κολ. 3/γ/2).

Η εκκλησία δεν μπορεί να είναι “τσίρκο” ούτε ντίσκο ούτε νάιτ κλαμπ. Η εκκλησία δεν είναι ο χώρος όπου “βρισκόμαστε” αναμεταξύ μας αλλά εκεί όπου ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ συναντούμε τον Θεό. Σήμερα όμως πολλές εκκλησίες Διαμαρτυρομένων δεν έχουν λατρευτικές συνάξεις και μοιάζουν περισσότερο με χώρους διασκέδασης παρά τόπους λατρείας. Θα τολμούσαμε να πούμε πως αυτό είναι εκχυδαϊσμός της λατρείας αν μη τι χείρον. Η εκκλησία δεν είναι το “καφενείο” της γειτονιάς ούτε το γυμναστήριο και το spa ή το κομμωτήριο της συνοικίας. Μια ονομαζόμενη “εκκλησία” στο Λος Άντζελες περιέχει εστιατόριο, ιδιωτικό θέατρο και σάουνες…

Η εκκλησία είναι ο τόπος όπου οι χριστιανοί μπορούν να ζήσουν εντονότερα τις εντολές: «Χαίρετε μετά χαιρόντων και κλαίετε μετά κλαιόντων» και «Αλλήλων τα βάρη βαστάζετε» (Ρωμ. 12/ιβ/15, Γαλ. 6/ς/2).

Ευτυχώς για την ώρα οι περισσότερες είναι εντελώς διαφορετικές, όμως η μιμητική τάση που επικρατεί στη χώρα μας ιδιαίτερα μεταξύ της νεότερης γενεάς και κάποιον φιλόδοξων “ηγετών” τείνει προς τα άκρα. Αλίμονο!

αναδημοσίευση από τον tyxikos.gr
 
 επιμέλεια Γιώργος Οικονομίδης
sporeas.gr
 
 
ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΣΕ ΦΙΛΟΥΣ ΣΑΣ

Από Γιώργος Οικονομίδης

Γεννημένος τό 1960, ο Γιώργος Οικονομίδης ασχολήθηκε με διάφορες εργασίες ώς πρός τό ζήν. Τό έτος 1988 ο Λόγος του Θεού, η Αγία Γραφή, μπήκε πλέον στην ζωή του και -συγκρίνοντας την Αγία Γραφή με την θρησκεία- του ετέθη στην ψυχή του τό μεγαλύτερο ερώτημα... "ΘΡΗΣΚΕΙΑ ή ΧΡΙΣΤΟΣ"; και έκτοτε, εφόσον επέλεξε τόν Χριστό, παρέδωσε την καρδιά του στόν Κύριο και Σωτήρα του Ιησού Χριστό, όπου και Τόν υπηρετεί από τότε με ποικίλους τρόπους, όπως: Αρθρογράφος σε εφημερίδες με δική του μόνιμη στήλη και, εκφωνητής επί τριετία σε Χριστιανικό Ραδιοφωνικό Πρόγραμμα του εξωτερικού (στην Ελληνική γλώσσα), όπου συνεχίζει επί σειρά ετών την διακονία του στό διαδίκτυο με την Χριστιανική Ιστοσελίδα του "sporeas.gr", καταναλώνοντας με αγάπη την ζωή και τόν χρόνο του στό έργο αυτό. Για 15 περίπου έτη εργαζόταν την επιχείρηση του στό εξωτερικό, όπου με την Χάρη και την βοήθεια του Θεού την ξεκίνησε από τό "μηδέν". Τό έργο του Θεού συνεχίζεται ανά τόν κόσμο και ο Γιώργος Οικονομίδης καταναλώνεται στό να συμβάλει στό οικοδόμημα αυτό ανάμεσα στους Έλληνες συμπατριώτες του και όχι μόνον, παρουσιάζοντας την αλήθεια του Ευαγγελίου ενάντια στό ιερατικό κατεστημένο που αρέσκεται στό καλλιεργημένο ψεύδος.

Μια σκέψη στο “Για σένα Διαμαρτυρόμενε αδελφέ.”
  1. Γεια σας.Μια απορια εχω, λετε για ολους κρινετε κατακρινετε μεχρι για αναγεννημενους ειπατε οτι ειναι δεμονισμενοι.
    Εσεις ειστε ετοιμοι?? Ευχαριστω

Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα.