«Η ΑΡΠΑΓΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ»

14 Ιουλίου 2009
του Γιώργου Οικονομίδη

Είναι διαβεβαιωμένο στην Βίβλο, ότι η «αρπαγή»:

1. Θα γίνει ξαφνικά, σαν «κλέφτης μεσ’ τη νύκτα» (Ματθαίος: κδ’ 42-44β)

2. Θα είναι εκλεκτική. «Άλλος αρπάζεται άλλος αφίνεται» (Ματθαίος: κδ’ 27, 40-41).

Η «Αρπαγή της Εκκλησίας» (δηλαδή το σύνολο των ζώντων πιστών) είναι ένα μυστήριο: Μας το φανερώνει ο Απόστολος Παύλος στην επιστολή Α’ Κορινθίους: ιε’ (κεφ.15) 51-52:

«Ιδού, μυστήριον λέγω προς εσάς· πάντες μεν δεν θέλομεν κοιμηθή, πάντες όμως θέλομεν μεταμορφωθή, (βλέπε και Α' Θεσ/νικείς, 4:16), εν μιά στιγμή, εν ριπή οφθαλμού, εν τη εσχάτη σάλπιγγι· διότι θέλει σαλπίσει, και οι νεκροί θέλουσιν αναστηθή άφθαρτοι, και ημείς θέλομεν μεταμορφωθή» (βλέπε και Ματθαίος, 24:31).

Με αυτή την αλλαγή δεν θα νοιώσουμε τον θάνατο. Αυτό μας αναφέρει ο Απόστολος Παύλος στην επιστολή του Α’ Θεσσαλονικείς: δ’ 15-17:

«Διότι τούτο σας λέγομεν διά του λόγου του Κυρίου, ότι ημείς οι ζώντες, όσοι απομένομεν εις την παρουσίαν του Κυρίου, δεν θέλομεν προλάβει τους κοιμηθέντας· επειδή αυτός ο Κύριος θέλει καταβή απ' ουρανού με κέλευσμα, με φωνήν αρχαγγέλου και με σάλπιγγα Θεού, και οι αποθανόντες εν Χριστώ θέλουσιν αναστηθή πρώτον, έπειτα ημείς οι ζώντες όσοι απομένομεν θέλομεν αρπαχθή μετ' αυτών εν νεφέλαις εις απάντησιν του Κυρίου εις τον αέρα, και ούτω θέλομεν είσθαι πάντοτε μετά του Κυρίου».

Και επειδή στην συνέχεια το εδάφιο 18, μας λέει: «Λοιπόν παρηγορείτε αλλήλους με τους λόγους τούτους» γι’ αυτό και προχωρήσαμε στην συγγραφή και αυτού του άρθρου, για να παρηγορήσουμε αλλά και να παρηγορηθούμε με αυτά τα λόγια της Αγίας Γραφής.

Πολλά είπαν και έγραψαν για την «Αρπαγή» κάποιοι αδελφοί μας, υποστηρίζοντας ότι η «Αρπαγή» θα γίνει πρίν από την «Μεγάλη Θλίψη» ή πρίν την εμφάνιση του Αντίχριστου. Αυτές οι «σιγουριές», όχι μόνο δεν οικοδομούν τον πιστό, αλλά και τον παγιδεύουν διότι είναι αντίθετες με τον Λόγο του Θεού. Υποστηρίζουν πως, ο Θεός εφ’ όσον είναι αγάπη (δεν αρνούμεθα ότι είναι), δεν θα αφήσει τα παιδιά Του να δούν τον αντίχριστο και ούτε θα περάσουν την «Μεγάλη Θλίψη» που είναι για τους άπιστους. Αυτά είναι, επιτρέψτε μου να πω, φθηνές δικαιολογίες, διότι άλλα μας λέει ο Λόγος του Θεού.

Για τον αντίχριστο μας λέει ότι, η Εκκλησία του Χριστού θα είναι επί της γής όταν αυτός θα εμφανισθεί:

«Σας παρακαλούμεν δε, αδελφοί, περί της παρουσίας του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και της εις αυτόν επισυνάξεως ημών (σ.σ.: η «αρπαγή» μας), να μη σαλευθήτε ταχέως από του φρονήματός σας, μηδέ να θορυβήσθε, μήτε διά πνεύματος μήτε διά λόγου μήτε δι' επιστολής ως γραφομένης υφ' ημών, ότι τάχα επλησίασεν η ημέρα του Χριστού. Ας μη σας εξαπατήση τις κατ' ουδένα τρόπον· διότι δεν θέλει ελθεί η ημέρα εκείνη, εάν δεν έλθη πρώτον η αποστασία και αποκαλυφθή ο άνθρωπος της αμαρτίας, ο υιός της απωλείας, ο αντικείμενος και υπεραιρόμενος εναντίον εις πάντα λεγόμενον Θεόν ή σέβασμα, ώστε να καθήση εις τον ναόν του Θεού ως Θεός, αποδεικνύων εαυτόν ότι είναι Θεός» (Β' Θεσσαλονικείς: β' 4).

Ας επαναλάβω λοιπόν, ότι, σύμφωνα και με τα παραπάνω, βλέπουμε ότι η Εκκλησία του Χριστού θα είναι παρούσα κατά την εμφάνιση του αντίχριστου. Θα πρέπει η Εκκλησία να δίνει την μαρτυρία της για σωτηρία αθανάτων ψυχών μέσα στην «Μεγάλη Θλίψη». Οι αδελφοί μας των πρώτων αιώνων και κατά τον Μεσαίωνα που θανατώθηκαν για την πίστη τους, μας αποδεικνύει ότι, ναί μέν «ο Θεός είναι αγάπη» (Α’ Ιωάννου: δ' 8) αλλά πουθενά δεν μας υπόσχεται ότι δεν θα περάσουμε θλίψεις και θάνατο για την πίστη μας μέσα σ’ αυτόν τον κόσμο. Απεναντίας, μας λέει στον Λόγο Του, ότι,:

«διά πολλών θλίψεων πρέπει να εισέλθωμεν εις την βασιλείαν του Θεού» (Πράξεις: ιδ’ 22γ).

Και οι εσφαγμένες ψυχές στο «Θυσιαστήριο» του ουρανού κράζουν στον Θεό για αποκατάσταση της δικαιοσύνης και ο Θεός τους λέει να κάνουν λίγη υπομονή έως ότου συμπληρωθεί ο αριθμός των άλλων «εσφαγμένων» της «Μεγάλης Θλίψης» (Αποκάλυψις: ς’ 9-11) και όταν περάσουμε από την θλίψη αυτή θα καθαριστούν οι στολές μας με το Αίμα του Αρνίου, του Ιησού Χριστού (Αποκάλυψις: ζ’ 14).

Την «Αρπαγή της Εκκλησίας» ο Απόστολος Παύλος την τοποθετεί στην «εσχάτη σάλπιγγα» (Α’ Κορινθίους: ιε’ 52) και η εσχάτη (η τελευταία δηλαδή) σάλπιγγα στο βιβλίο της Αποκάλυψης είναι η εβδόμη, δηλαδή η τελευταία, όπου πρίν από αυτήν η «Μεγάλη Θλίψη» βρίσκεται στο αποκορύφωμα της. Εξ’ άλλου, ο ίδιος ο κύριος μας προειδοποίησε για την θλίψη εκείνη και την για την αρπαγή μας, λέγοντας:

«Ευθύς δε μετά την θλίψιν των ημερών εκείνων ο ήλιος θέλει σκοτισθή και η σελήνη δεν θέλει δώσει το φέγγος αυτής, και οι αστέρες θέλουσι πέσει από του ουρανού και αι δυνάμεις των ουρανών θέλουσι σαλευθή. Και τότε θέλει φανή το σημείον του Υιού του ανθρώπου εν τω ουρανώ, και τότε θέλουσι θρηνήσει πάσαι αι φυλαί της γης και θέλουσιν ιδεί τον Υιόν του ανθρώπου ερχόμενον επί των νεφελών του ουρανού μετά δυνάμεως και δόξης πολλής. Και θέλει αποστείλει τους αγγέλους αυτού μετά σάλπιγγος φωνής μεγάλης (σ.σ.: η έσχατη σάλπιγγα «του Παύλου»), και θέλουσι συνάξει τους εκλεκτούς αυτού εκ των τεσσάρων ανέμων απ' άκρων ουρανών έως άκρων αυτών» (Ματθαίος: κδ’ 29-31)

Συνιστούμε να διαβάσετε με προσοχή όλο το κεφάλαιο κδ, δηλαδή το κεφ.24 του Ευαγγελίου του Ματθαίου, όπου στο εδάφιο 22 μας λέει ο Κύριος ότι, για τους εκλεκτούς Του θα συντομέψει εκείνες τις ημέρες της Θλίψεως, ειδάλλως δεν θα σωζόταν καμία σάρκα. Διαβάστε το λοιπόν ή ακούστε το:

Ματθαίος κεφάλαιο 24/κδ [audio:http://sporeas.com/audio/40-Matthew-24.mp3]

Οι Άγιοι του Κυρίου (αν μένουμε πιστοί σ’ Αυτόν) θα είμαστε αντιμέτωποι του θηρίου όπου θα μας πολεμήσει και θα μας νικήσει (Αποκάλυψις: ιγ’ 7). Εδώ, λοιπόν, θα φανεί η υπομονή των αγίων (Αποκάλυψις: ιγ’ 10γ), όπου ο Απ. Παύλος μας ενθαρρύνει ως προς την ώρα της δοκιμασίας, με τα ωραία λόγια της επιστολής του προς Ρωμαίους: η’ 35-39 που λένε:

«Τις θέλει μας χωρίσει από της αγάπης του Χριστού; θλίψις ή στενοχωρία ή διωγμός ή πείνα ή γυμνότης ή κίνδυνος ή μάχαιρα; Καθώς είναι γεγραμμένον, Ότι ένεκα σου θανατούμεθα όλην την ημέραν. Ελογίσθημεν ως πρόβατα σφαγής. Αλλ' εις πάντα ταύτα υπερνικώμεν διά του αγαπήσαντος ημάς. Επειδή είμαι πεπεισμένος ότι ούτε θάνατος ούτε ζωή ούτε άγγελοι ούτε αρχαί ούτε δυνάμεις ούτε παρόντα ούτε μέλλοντα ούτε ύψωμα ούτε βάθος ούτε άλλη τις κτίσις θέλει δυνηθή να χωρίση ημάς από της αγάπης του Θεού της εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών».

Αυτά λοιπόν που υποστηρίζουν κάποιοι αδελφοί μας, περί της αποφυγής μας από την «Μεγάλη Θλίψη» είναι αυθαιρεσίες, και θα πρέπει να προσέξουμε πολύ, διότι, εάν το πιστέψουμε ότι θα αρπαγούμε προς τον Κύριο πρίν την «Μεγάλη Θλίψη» και αργότερα δούμε ότι περνάμε μέσα από αυτήν (εάν ζούμε την εποχή εκείνη) φαντάζεστε πόσο θα κλονισθεί η πίστη μας και θα νομίσουμε ότι έγινε ήδη η αρπαγή χωρίς εμείς να συμμετέχουμε, και κατά συνέπεια δεν σωζόμαστε πλέον;

Υπάρχει και μια άλλη κακόγουστη όσο και επικίνδυνη θεωρεία, ότι, θα γίνει μέν η αρπαγή πρίν από την «Μεγάλη Θλίψη» και μέσα στην Μ.Θ. θα μπορούν να σώζονται και άλλες ψυχές εφόσον θα καταλάβουν ότι ο αντίχριστος δεν θα είναι ο Θεός και ότι αδίκως έλαβαν το χάραγμα του. Με λίγα λόγια, υποστηρίζουν ότι θα υπάρξει και άλλη εκκλησία επί της γης μετά από την –υποτιθέμενη- αρπαγή της πρώτης Εκκλησίας που θα λάβει χώρα πριν την Μ.Θ. Αυτό είναι στην φαντασία κάποιων τρομοκρατημένων χριστιανών που με την σκέψη και μόνο της θλίψεως εκείνων των ημερών «προτιμούν» να αρπαγούν στον ουρανό από πρίν, ενώ όσοι θα μείνουν πίσω, θα έχουν και δεύτερη ευκαιρία να σωθούν. Πιστεύοντας το αυτό νομίζουν και ότι θα γίνει. Δυστυχώς γι’ αυτούς, θα απογοητευθούν…

Άπαξ και φύγει η Εκκλησία από την γή, αυτόματα παύει και η Χάρις του Χριστού διότι το Πνεύμα το Άγιο θα αποσυρθεί μαζί με την Εκκλησία του Χριστού, και όταν δεν υπάρχει Χάρις δεν υπάρχει ούτε και σωτηρία.

Το Άγιο Πνεύμα είναι ο Παράκλητος, δηλαδή ο αντικαταστάτης του Χριστού. Ο Ιησούς Χριστός δημιούργησε την Εκκλησία και το Άγιο Πνεύμα την συντηρεί και την καθοδηγεί. Όταν φύγει η Εκκλησία από την γή, το Άγιο Πνεύμα δεν θα συντηρεί τίποτα πλέον εδώ κάτω, διότι δεν θα υπάρχουν οι πιστοί. Όσοι θα μετανιώσουν που ακολούθησαν τον αντίχριστο και σφραγίστηκαν με το χάραγμα του (τόν αριθμό του 666 δηλαδή), θα ζητήσουν τον Λόγο του Θεού όμως δεν θα τον βρούν:

«Ιδού, έρχονται ημέραι, λέγει Κύριος ο Θεός, και θέλω εξαποστείλει πείναν επί την γήν· ουχί πείναν άρτου ουδέ δίψαν ύδατος, αλλ' ακροάσεως των λόγων του Κυρίου. Και θέλουσι περιπλανάσθαι από θαλάσσης έως θαλάσσης, και από βορρά έως ανατολής θέλουσι περιτρέχει, ζητούντες τον λόγον του Κυρίου, και δεν θέλουσιν ευρεί» (Αμώς: η’ 11-12, Παλαιά Διαθήκη).

Εξ’ άλλου, η στάση των απίστων στις ημέρες της θλίψεως θα είναι εχθρική απέναντι του Θεού, διότι μας βεβαιώνει ο Κύριος ότι:

«…δεν μετενόησαν ώστε να δώσωσι δόξαν εις αυτόν» (Αποκάλυψις: ις’ 9β).

Η παραβολή των δέκα παρθένων (Ματθαίος: κε’ 1-13) μας δείχνει καθαρά πως όταν η Εκκλησία αρπαχθεί, τότε για τον υπόλοιπο κόσμο δεν θα υπάρξει έλεος διότι ο Κύριος τους παρομοιάζει με μωρές –ανόητες- παρθένες. Επίσης, με την Κιβωτό του κατακλυσμού, μας λέει ότι ο Νώε με την οικογένεια του μπήκαν μέσα και το χέρι του Θεού εσφράγισε την Κιβωτό, ενώ οι εναπομείναντες έξω –διότι εχλεύαζαν το κάλεσμα του Θεού- μάταια εφώναζαν για σωτηρία, και… «ο κατακλυσμός έπνιξε άπαντας». Το ίδιο θα γίνει και στην «Μεγάλη Θλίψη».

Συμπέρασμα όλων αυτών είναι το εξής:

Ο πιστός του Κυρίου θα πρέπει να είναι κατά πάντα έτοιμος και «γαντζωμένος» στον Βράχο των Αιώνων τον Ιησού Χριστό, ούτως ώστε όταν θα έρθει η ώρα του πειρασμού και της θλίψεως να μπορεί να σταθεί στην πίστη και να απολαύσει την αιώνια σωτηρία του στην παρουσία του Αιώνιου Θεού. Ο Κύριος μας βεβαιώνει ότι, δεν θα μας αφήσει να πειρασθούμε πάνω από την δύναμη μας, και κατά συνέπεια δεν θα πρέπει να μας φοβίζει η «Μεγάλη Θλίψη» ούτε και η δράση του αντίχριστου την οποία θα γευθούμε εάν ζούμε στις ημέρες του. Διότι… «μεγαλήτερος είναι εκείνος όστις είναι εν υμίν παρά όστις είναι εν τω κόσμω» (Α’ Ιωάννου: δ’ 4).

Εσύ φίλε – φίλη, ποιόν έχεις μέσα σου; Ποιανού είσαι; Του Κυρίου, ή του Θηρίου;

Γιώργος Οικονομίδης