Γράφει ο Δημοσιογράφος Γεώργιος Σ. Κανταρτζής
Ένα άρθρο ημερήσιας εφημερίδας Αθηνών είχε τίτλο «φωνήεν και δολάριο». Το άρθρο αναφερόταν στον Τόνι Μπλερ, που αφού εγκατάλειψε τη δόξα της πολιτικής περιηγείται, όπως και άλλοι «πρώην» μεγάλοι, τον κόσμο επ’ αμοιβή! Το ίδιο έκανε και ο Γκορμπατσόφ και ο Κλίντον κ.ά. Ο Μπλερ, προσκαλεσμένος ενός Κινέζου μεγιστάνα, έδωσε μια διάλεξη στη Σαγκάη και έλαβε αποζημίωση 500.000 δολαρίων. Τα τσέπωσε γερά, που λέει ο κόσμος, ο Μπλερ, ενώ εκατομμύρια Κινέζων στερούνται και τον επιούσιο. Ο δημοσιογράφος γράφει ακόμη ότι κι αν ο Κομφούκιος ξαναεμφανιζόταν στον κόσμο, και ο Λάο Τσε, τέτοια αμοιβή ούτε θα τη ζητούσαν ούτε θα τους την πρόσφεραν. Ασφαλώς και δεν τον κάλεσαν για τη σοφία του ή για τη ρητορική του ευστροφία… Απλώς προσκλήθηκε ο Μπλερ ως τ. Πρωθυπουργός της Βρετανίας. Κάτι τέτοια γίνονται και στην Ελλάδα και πανελλαδικά αλλά και σε τοπικό επίπεδο. Προσκαλούν κάποιο διάσημο ηθοποιό ή σταρ των ΜΜΕ και η αίθουσα κατακλύζεται από τον «καλό» κόσμο, που πηγαίνει εκεί όχι για να ακούσει – και τι μπορεί ν’ ακούσει; – αλλά για να κάνει επίδειξη της ματαιότητάς του, να τον πάρουν οι κάμερες της ΤΗ ΒΗ ή να ποζάρει στη σελίδα της κοσμικής στήλης των celebrities. Μήπως δεν είναι έτσι; Και τι είπε ο κ. Μπλερ, που χρυσώθηκε με τόσα χρήματα; Δεν γράφει η εφημερίδα αλλά ότι και να είπε ήταν λόγια του αέρα.
Και στην πόλη μας γίνονται κατά καιρούς διαλέξεις, ιδιαίτερα από τη Σχολή Γονέων που για δεκαετίες κάνει σημαντικό πρωτοποριακό πνευματικό έργο. Κάθε χρόνο προσκαλούνται διάφοροι διάσημοι ομιλητές, ειδικοί στο αντικείμενό τους. Ανάμεσα στους εκλεκτούς πανεπιστημιακούς ομιλητές για ποικιλία προσκαλείται και κάποιος ηθοποιός ή κάποιος τηλεοπτικός αστέρας. Και τότε γίνεται χαμός. Η αίθουσα γεμίζει ασφυκτικά, ενώ στους καθηγητές που αναπτύσσουν σημαντικά και ωφέλιμα θέματα η προσέλευση είναι περιορισμένη! Αλλά θα μας πει ο κ. Μπλερ, γιατί με κατηγορείτε ή με σχολιάζετε για την αμοιβή μου. Εγώ πήρα μόνο 200 δολάρια για κάθε λέξη της διάλεξης μου, ενώ ένας ποδοσφαιριστής της χώρας μου, ο Μπέγκαμ, για παράδειγμα, μπορεί να παίρνει 5000 δολ. για ένα πετυχημένο πέναλτι! Και ένας Έλληνας τραγουδιστής με το σχήμα του παίρνει 6,000-10.000 ευρώ! Και κάποιοι «μάγοι» και «ημίθεοι» του μπάσκετ και του ποδοσφαίρου καθαρίζουν το χρόνο πολλά εκατομμύρια ευρώ (σε δραχμές θα ήταν δισεκατομμύρια). Κάποτε οι αθλητές όλων των αθλημάτων αγωνίζονταν για την τιμή της φανέλας, σήμερα έγιναν επαγγελματίες και οι ελληνικές ομάδες απαρτίζονται από αθλητές όλων των χρωμάτων που αμείβονται αυτοκρατορικά για τη δεξιοτεχνία τους στα καλάθια ή στα λακτίσματα. Βλέπετε ο καθένας πουλά το προϊόν του όσο θέλει.
Και ενώ όλα αυτά συμβαίνουν γύρω μας στη ζωή, ο γενικός γραμματέας του Οργανισμού Γεωργίας και Τροφίμων του ΟΗΕ Ζακ Ντιούφ σε εκδήλωση στην έδρα του οργανισμού είπε «854 εκατ. άνθρωποι θα πέσουν για ύπνο με άδειο στομάχι», παρ’ ότι ο πλανήτης μας παράγει αρκετή τροφή, και σε ποσότητα και σε ποιότητα, για να θρέψει ολόκληρο τον πληθυσμό του. Και τα πρώτα θύματα της τραγωδίας της πείνας είναι τα παιδιά. Έρευνα του Πανεπιστημίου του Καναδά ανέφερε ότι το πλουσιότερο 10% παγκοσμίως κατέχει το 85% του παγκόσμιου πλούτου, ενώ αντίθετα το φτωχότερο 50% έχει στην κατοχή του σχεδόν το 1% του παγκόσμιου πλούτου.
Και αν έρθουμε στα δικά μας, το « 21% των κατοίκων της Ελλάδας βρίσκεται επισήμως κάτω από το όριο της φτώχειας…» Τα 40% των φτωχοελλήνων βρίσκονται στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη. Τα διάφορα κόμματα και οργανισμοί προγραμματίζουν και σχεδιάζουν πώς θα καταπολεμηθεί η φτώχεια και οι κοινωνικές ανισότητες και να γίνει δίκαιη κατανομή του εθνικού εισοδήματος, αλλά όλα αυτά μένουν στα χαρτιά και σπάνια υλοποιούνται.